Saraiki Poetry In Urdu | Saraiki Poetry In Urdu Majeed Hamid

 Saraiki Poetry In Urdu (by Majeed Hamid) | Majeed Hamid Saraiki Poetry In Urdu

Title: Majeed Hamid: Reviving the Rich Heritage of Saraiki Poetry

Introduction:

In the enchanting realm of Pakistani poetry, the name Majeed Hamid stands tall as a beacon of light, illuminating the beauty and essence of Saraiki language and culture. Majeed Hamid, a prolific poet, has dedicated his life to enriching the literary landscape with his soul-stirring verses that encapsulate the emotions, struggles, and aspirations of the Saraiki-speaking populace. His works serve as a testament to the resilience and richness of Saraiki poetry, and his contributions have significantly impacted the revival of this ancient literary tradition.

Saraiki Poetry: A Forgotten Treasure:

Saraiki is a language spoken primarily in the southern regions of Punjab and parts of Sindh in Pakistan. With its roots tracing back to the ancient Indus Valley Civilization, Saraiki boasts a unique cultural and linguistic heritage. However, despite its historical significance, the language and its poetry have faced marginalization and neglect over the years.

Majeed Hamid's Early Life and Literary Journey:

Born in a small village of Multan, Majeed Hamid grew up surrounded by the vibrant folklore and traditions of Saraiki culture. From a young age, he demonstrated an innate talent for expression and a love for literature. His passion for Saraiki poetry led him to delve deep into the works of classical Saraiki poets like Khwaja Farid, Shah Hussain, and Sachal Sarmast.

During his academic journey, Majeed Hamid expanded his horizons by studying the works of renowned Urdu, Persian, and Punjabi poets, incorporating their influences into his own poetic style. He started composing verses in Saraiki, drawing inspiration from the rich tapestry of the region's history, folklore, and daily life experiences.

Reviving Saraiki Poetry:

Majeed Hamid's poetry breathed new life into the Saraiki language, rekindling interest and pride among Saraiki speakers. His verses are a seamless blend of classical and contemporary themes, touching upon timeless subjects such as love, nature, spirituality, and human emotions.

One of the distinctive aspects of Majeed Hamid's poetry is his skillful use of metaphor and allegory. Through vivid imagery, he paints a picturesque landscape of the Saraiki heartland, making the readers feel a deep connection with their roots. His ability to evoke emotions strikes a chord with the audience, transcending linguistic barriers and appealing to people from diverse backgrounds.

Recognition and Impact:

Majeed Hamid's contributions to Saraiki poetry have garnered acclaim from literary circles in Pakistan and beyond. His poetry has been featured in numerous literary magazines, and he has participated in national and international poetry symposiums, representing Saraiki literature at large.

سئیں درد دا دارو آپ کرو چا ڈکھ استان تے آئے بیٹھوں

ول رب اقدس ہن مانڑ ودھائے ول بنڑ مہمان تے آئے بیٹھوں

 حامد بے انت  درودیں دا گھن ورد زبان تے آئے بیٹھوں

رب بخشیئے شرف زیارت دا لگے ست آسمان تے آئے بیٹھوں

__________________________________

فجر  دا   ویلھا   تھیندے   نعت  لکھداں

جڈاں دل مونجھا تھیندے نعت لکھداں 

اوندے  در  دی   مقدس  حاضری  کوں

جڈاں کجھ عرصہ تھیندے نعت لکھداں

ہے    پارت    رحمت    اللعالمیں    کوں

جیکرکوئی مسئلہ تھیندےنعت لکھداں 

اے  اوندے  ذکر  دیاں  سب برکتاں ہن

جو  قطرہ  دریا  تھیندے  نعت  لکھداں 

میکوں  حامد  میڈی  ایں  شاعری  دا

ایہو  ہک  فائدہ  تھیندے نعت لکھداں

__________________________________

نعت 

رو  رو  تے  ہے  ارداس  مدینے  آلے  پاسے 

کوئی نظر کرم دی میں کمینے آلے پاسے

ہک  تیڈے  کرم  ڈو  ہے  فقط دید ساڈی

نہ  تاج  نہ  دولت  نہ  خزینے  آلے پاسے

اوں ہستی دا کیا رتبہ ہوسے رب کوں پتہ ہے

پھلیں  دا  ہے  رخ  جیندے پسینے آلے پاسے

سرکار کوئی امداد کرم حال تے میڈے

طوفان دا رخ تھی گئے سفینے آلے پاسے

سرکار دے فرمان تے جیکر پئی گزردی

آوے ہا ساڈی زندگی قرینے آلے پاسے

اللہ تے ملائک دا جیڑھا ورد ہے حامد

او ورد شکارو میڈے سینے آلے پاسے

__________________________________

نعتیہ ڈوہڑہ 

ودا خوش تھی حامد  روح جُھمدے میڈا ساہ ساہ بہ ترتیب تھئے

ڈکھ    درد    وٹیندے    وانڑ   گئے   سکھ   آپے   آن  قریب تھئے

اکھ  ہَنجھ  دے  ہدیئے  پیش  کیتے جڈاں حاضر آن غریب تھئے

جیندے شہر دیاں قسماں رب چاتین اُوندے در دا قُرب نصیب تھئے

__________________________________

اساں عام جئیں یار انسانیں کوں جیئں لٹنڑیں راہ ءچ لُٹ ویسی

ایویں  سر تے  بار ہن  باریں  دے چلو باریں توں جند چُھٹ ویسی

جئیں مارنڑیں  فائر  تاں مار ڈیوے مر ویسوں جیکر کُھٹ ویسی

نسے حامد پھُل کہیں سہرے دے جے ترٹ ویسوں لگ بُٹ ویسی

__________________________________

دل نشیں دل بہار تیڈے ہتھ

زندگی دی مہار تیڈے ہتھ

رب جے موقع وصال دا ڈیوے

دھو تے پیسوں پئے یار تیڈے ہتھ

کوئی انوکھا سُریں دا سنگم ہے

میڈے دل دا سِتار تیڈے ہتھ

جے تصور کراں تاں ڈر لگدے

وحشی نظراں بازار تیڈے ہتھ

سکھ توں محروم ہن ساڈیاں نظراں

میندیاں دے خمار تیڈے ہتھ

اپنڑی ہستی وسردی ویندی اے

کیویں بھلساں میں یار تیڈے ہتھ

لکھ دفعہ وی قبول ہے حامد

جے ہے خنجر دی دھار تیڈے ہتھ

__________________________________

جیکر ڈکھ نال بھئیوالے رکھیسو

پچھے اکھیں تے پرنالے رکھیسو

اے بے رخیاں سجنڑ ہن کتنے تونڑی

کتے تئیں در اتے تالے رکھیسو

ساڈی جندڑی ولیکے وات آئی اے

اجاں وی وال گھنگرالے رکھیسو

خدا دی ڈات دی اے بے حرمتی 

چٹے چہرے ان تے دل کالے رکھیسو

اساں پاندھی ہیں الفت دی ڈگر دے

ساڈے پیریں تے وی چھالے رکھیسو

پچھے بیڑے تہاڈے پار تھیسن

جے حامد یار دل والے رکھیسو

__________________________________

ایویں نئیں سکھ غزل دے نال مِلدے

ساڈا   شجرہ   پُنل   دے  نال  مِلدے

اوندا   اُجڑی   دے   ویڑھے  پیر  پاونڑ

جیویں پانڑی پیا تھل دے نال مِلدے

جیکر چہندا ہیں جنت کوں کماونڑ

تاں اے سودا عمل دے نال ملدے

اساں نوکر تے اوندی شان کتھاں

گریڑا کتھ محل دے نال ملدے

اکھیں کوں کھول تے بازار ونجیں 

نقل وی اتھ اصل دے نال ملدے

ساڈی بس سوچ نئیں ملدی  حامد

ساڈا دل وی مٹھل دے نال ملدے 

__________________________________

غزل

چرچے ایں داستان دے گھر گھر لگے کھڑن

آ ڈیکھ ساڈی روح تے خنجر لگے کھڑن

کہیں ڈینہہ تاں پُچھ اُنہائیں دیاں کیا ہِن ضرورتاں

جیڑھے تیڈے محل دے وچ نوکر لگے کھڑن

فرقت دا بار چاونڑاں ھر کہیں دا کم نہیں

ساڈیں اکھیں توں ڈیکھ سمندر لگے کھڑن

اتنے تاں شئیت عشق وچ کھادھے ھوسن اساں

جتنے تیڈے مکان تے پتھر لگے کھڑن

سدھ نی جو گھر دا راہ کیوں ہر وار بھل وینداں

سڑکیں اتے تاں بورڈ وی اکثر لگے کھڑن

حامد کہیں دے یاد پھٹ ہاں کوں بٹکیئے پن

جیویں کہیں دیوار تے ڈانور لگے کھڑن

__________________________________

سوہنڑاں کوئی منظر نئیں لگدا 

ہنڑ تاں گھر وی گھر نئیں لگدا

اتنے وڈے بول وے جانی 

تیکوں رب توں ڈر نئیں لگدا

شیشہ او تئیں مانڑ کریسی

جتنے تئیں پتھر نئیں لگدا

سوچ سمجھ تے گال کیتی کر

کوئی کہیں دا نوکر نئیں لگدا 

اساں وی تاں تانگھ اچ بیٹھوں

ساڈا کیوں نمبر نی لگدا

__________________________________

کتنے  اُبھالے  تھئے  ودوں

ڈیکھنڑ کوں گالہے تھئے ودوں

مرضی تیڈی جیویں ہنڈا

تیڈے حوالے تھئے ودوں

کوئی قربتیں دا سیک ڈے

ٹھر ٹھر تے پالے تھئے ودوں

اتنا ونڈیئے یاریں ساکوں

ہنڑ تاں پیالے تھئے ودوں

لاڈیں لڈایا دوستاں

ہتھاں دے چھالے تھئے ودوں

تئیں جو ٹرایا نال ھے 

جگ توں نرالے تھئے ودوں

دل صاف ہے حامد ساڈا

شکلیں توں کالے تھئے ودوں

__________________________________

غزل

تیڈی گول اچ اینجھی کملی جھلی تھئی

سو سینگیں وچ ہیر سلھیٹی کلہی تھئی

 میں تاں وپھریں وات ہامی کل پرسوں تئیں

تیڈا مکھ ڈکھلایا رب ترسلی تھئی

تیڈی فرقت ساہ دی ڈوری کپ چھوڑی 

دور تھیئوں توں یار تے موت سولی تھئی

ساڈی سیت دے سارے رنگ سیاہ تھی گئے

وستی دے وچ ہولی تھئی رنگ رلی تھئی

حامد یار تیڈیاں نہ خبراں ول آئیاں

میں کنڑ سنجی وستی دی ہر گلی تھئی

__________________________________

کتنے  اُبھالے  تھئے  ودوں

ڈیکھنڑ کوں گالہے تھئے ودوں

مرضی تیڈی جیویں ہنڈا

تیڈے حوالے تھئے ودوں

کوئی قربتیں دا سیک ڈے

ٹھر ٹھر تے پالے تھئے ودوں

اتنا ونڈیئے یاریں ساکوں

ہنڑ تاں پیالے تھئے ودوں

لاڈیں لڈایا دوستاں

ہتھاں دے چھالے تھئے ودوں

تئیں جو ٹرایا نال ھے 

جگ توں نرالے تھئے ودوں

دل صاف ہے حامد ساڈا

شکلیں توں کالے تھئے ودوں

__________________________________

ڈکھ کوئی دل تے نہ ہار دا رکھنڑیں

اساں  پردہ  جو  یار  دا  رکھنڑیں

اکھ دے گلیں تے پانڑی ترونکی ونج

کجھ  بھرم  تاں  بہار  دا  رکھنڑیں

اتھ بنڑاویں قبر محبتیں دی

جتھ تئیں ایرا دیوار دا رکھنڑیں 

اساں اروار سک توں مرسوں پئے

اوں تاں بیلی وی پار دا رکھنڑیں 

میڈے گھر اچ ہوا لگے نہ لگے

ہک  ولیکھا  غبار  دا رکھنڑیں 

ول خسارے کیتے تیاری کر

جے  ارادہ  وپار  دا  رکھنڑیں 

کتھوں ملسی شفاء میکوں حامد

کن  تے  کھٹڑا  بیمار دا  رکھنڑیں

__________________________________

میں ڈو جے سَجنڑ کِھل تے اشارہ نہ کریندا

اے  پیار دی  غلطی  میں  دوبارہ نہ کریندا

ایں وقت تے یاریں دا میکوں چھوڑ تے ونجنڑاں

ڈیوے کوں نہ ٹہندی ہئی اندھارا نہ کریندا

روزی وی تاں کرنڑی  اے جے من سلوی اتردا

ہک   منٹ   تیڈا   ڈھول   وسارا  نہ  کریندا

میں ہم جو ڈکھیں نال وی سر سٹ تے نبھائی گیاں

کوئی   ہور   جے  ہوندا  تاں  گوارا  نہ  کریندا

ہک وار تاں آکھیں ہا جے کوئی لوڑ ہئی تیکوں

میں شئیت حیاتی کوں  وی  پیارا نہ کریندا

احسان  ہے  حامد  کوں  ودا  نال  ٹریندیں 

میں نال تاں کوئی شخص گزارا نہ کریندا

__________________________________

اج  نال ہے کل نال ہا

ہک ڈُکھ مسلسل نال ہا

جَگ کوں سنڑائے نی خواہ مخواہ 

جھیڑا تاں سانول نال ہا

پیونڑ کیتے مرنڑاں پیا اے

میخانہ  مقتل  نال  ہا

خبراں ساڈیاں کہیں نی لدھیاں 

گھر وی تاں جنگل نال ہا

لیلی رہی محمل اندر

مجنوں وی  پیدل نال ہا

حامد میں کوئی کلھا نہ ہم

دل وی تاں پاگل نال ہا

__________________________________

غزل 

جیویں جو ڈکھ تیڈے چئی لئی ودے ہن

اساڈے   حوصلے   گھبرائی   ودے   ہن

میڈے   ہوونڑ   دا   میکوں   مانڑ   کینی

اوندے پیریں اساں جھئیں کئی ودے ہن

اللہ  ہے  کون  کھوہ  اچ  دھکا  ڈے گئے

اکھیں کھولیم تاں میڈے بھئی ودے ہن

میں یاریں کوں ایویں چا سر تے چاڑہیئے

جڈنڑ   اوقات   وچ  ہن  سہی  ودے  ہن

میڈیں سوچیں تے اصلوں پردےپئےگئے

منافق   چٹے   چولے    پئی    ودے   ہن

اجل کوں  میں کنوں  جلدی ہئی  حَامد

قدم سجنڑیں دے گھر ڈو ڈھائی ودے ہن

__________________________________

ساکوں اِیہا خُماری رہ گئی اے

چلو کجھ ڈینہہ تاں یاری رہ گئی اے

میڈی گھر ءچ تہوں ویرانیاں ہن

مونجھ پِھیری بُوہاری رہ گئی اے

کجھ ڈینہاں توں تساں نوھے ٹکریئے

ساڈی طبیعت مُنجھاری رہ گئی اے

کِھل تے وی ہر کہیں کوں ڈکھلائے سے

ہنجھ وی اکھیاں توں جاری رہ گئی اے

بئی تاں سب خیر ہے مگر حامد 

رات فرقت دی باری رہ گئی اے

__________________________________

تیڈے لیکھیں دے ڈکھ ہنڈاواں میں

روز منگدا بیٹھاں دعاواں میں

ڈھول دی کوئی خبر نوی ڈیندا

ڈس تیڈا کیا وگاڑیئے کاواں میں

ہتھ چھڑا میں توں ٹر پئے سوہنڑاں

اونکوں ڈیندا  ریہاں صداواں میں

تیڈے نسلیں دا یار نوکر ہاں

توں سڈیں سر دے بھرنڑیں آواں میں

توں میڈی سیت دا ستارہ ہیں

تیڈی ہستی دا ہک پچھاواں میں

میڈی حسرت ہے بس ایہا حامد

حسن تیڈے دے سہرے گاواں میں

__________________________________

درد جاگیر لکھ ڈتی گئی اے

ساڈی تقدیر لکھ ڈتی گئی اے

میکوں اکھیں دے ڈھیر مسئلے ہن

تیڈی تصویر لکھ ڈتی گئی اے

بے وسیں دی رہائی دی عرضی تے

صرف زنجیر لکھ ڈتی گئی اے

خواب اتنے ڈراکلے تاں نہ ہن

جتنی تعبیر لکھ ڈتی گئی اے

آپ مالک ہا کالے چٹے دا

زہر وی کھیر لکھ ڈتی گئی اے

نوکریاں  رانجھے کیتے ہن حامد

غیر کوں ہیر لکھ ڈتی گئی اے

__________________________________

جڈاں رخ تے جمال آوے ہا

لوک پھلیں دے نال آوے ہا

اپنڑیاں قربانیاں جے ڈسا ڈیندے

دل دے شیشے تے  وال آوے ہا

ہجر برداش  نئیں تھیا ناں تاں

بعد  ایندے  وصال آوے ہا

حسن ہک وار سڈ مریندا چا

عشق پیندا دھمال آوے ہا

ہنڑ اساڈا وی ذکر تھیوے ہا

ہنڑ محبت دا کال آوے ہا

پیار تیڈا جے تیڈے حامد کوں

مل وی پوندا تاں گال آوے ہا

__________________________________

میڈے دل وچ تیݙے سوا کیا ہے

اے محبت نہیں تے بیا کیا ہے

میں تیڈے ناویں زندگی لائی اے

توں ڈسا تیڈا فیصلہ کیا ہے

میں جو آکھیئے نہ چھوڑ مر ویساں

کھل تے آکھیس اچھا  ولا کیا ہے

تیڈی خواہش تاں کر بیٹھے ہیسے 

آپ ڈس ہنڑ ساڈی سزا کیا ہے

سدھ لگی اے ٹریاں سفینے نال

کیا خدا ہے تے ناخدا کیا ہے

میں تاں خاموش بیٹھاں تھیا حامد

خالی کمرے دے وچ الا کیا ہے

__________________________________

کہیں  شئے  تے  بیا  نین بھروسہ نی کریندے

اے خواب جتے تئیں میکوں اندھا نی کریندے

جو  شکوہ  شکایت  ہے میکوں صاف ڈسا چا

ماء  پیو جیویں  اولاد  توں  پردہ  نی کریندے 

ڈرپوک ہاں بچپن توں  میڈی جان مگر لوک

ایں پیٹ دے دوزخ کیتے کیا کیا نی کریندے

بے وَس جو ہیسے آپ تے کوئی زور نی ساڈا

اَنڑ پھر تاں کہیں نال وی جھیڑا نی کریندے

حالات  معصومیں  کوں سمجھدار بنڑا گئے

ہُنڑ بال  کہیں  شئے  دا  تقاضا نی کریندے

اتنی  تاں  مروت  ہے  اجاں  یار  اساں  وچ

تئیں وانگ محبت دا  ڈکھاوا  نی کریندے

حامد جے میڈے نال کئی مسئلہ اے تاں ڈساویں

تیکوں میڈے اشعار تاں اوکھا نی کریندے

__________________________________

اساڈے   چہرے   تہوں   کُمانڑیں   اساں  مُہانڑیں 

اساڈے   سب   حال   اللہ  جانڑیں  اساں  مُہانڑیں

تیڈی حیاتی دی خیر ھووے کوئی ڈکھ نہ ڈیکھیں

توں ڈھیر جیویں تے جندڑی مَانڑیں اساں مُہانڑیں

غریب  تے سر توں ھتھ نہ چاویں تے گھن دعائیں

بھلا   نہ  سانگے   سجنڑ   پُرانڑیں  اساں  مُہانڑیں

خدا  شالا  ایں  توں  ڈوڑا  ڈیوی  تے  وسدا  رہویں 

اساکوں ڈیویں ہا شئے دے دَانڑیں اساں مُہانڑیں

تیڈے  محل  ماڑ  کوٹھیاں  کاراں  تے رونڑکاں ہن

اساڈیاں جُھگڑیاں اساڈے بَھانڑیں اساں مُہانڑیں

اساں   تاں  حَامد   تیڈی نسل دے  غلام  ہیسے

جیکر اساڈیاں وفائیں سُنجانڑیں اساں مُہانڑیں

__________________________________

غزل 

اکھ تے تہمت ہئی شب گزاری دی

حد  کیتی  میں  وی  تابعداری دی

لوک کھلدا ھا حال تے ساڈے

اے اجاں ابتدا ہئی یاری دی

ہر زخم تے دعا ڈتی رہ گئیوں

عمر لمبی ہووے شکاری دی

 کھس گھدی نور مار تے پھوکے 

چمنی ہامی تیڈی کچہاری دی

توں وی رخت سفر بدھیندا پئیں 

گالھ سنڑ تے میڈی بیماری دی

شام تھئی اے تاں آن تے سینگیں

ٹوک ماری ہے واری واری دی

اوندے آرام وچ خلل پوندے

بھیڑی عادت ہے کوئی بوہاری دی

اساں سادہ مزاجیں تے *حامد*

رسم اوکھی ہئی شہر داری دی

__________________________________

یار  مالک  ہا یار  ماری  گئے

پیار  کیتم  تے  پیار  ماری گئے 

اساں دشمن توں کیناں مرنڑاں ہا

کوئی  محبت  دی مار ماری گئے

اُوں لٹیرے دے  رنگ وکھرے ہن

ساکوں  لٹ  تے  ڈکار ماری گئے

بھرم ترٹ گئے سفید پوشی دا

مفلسیں کوں ادھار ماری گئے

اینجھا ظالم تاں کوئی شکاری ہا

سارے  پکھڑو  اڈار  ماری  گئے

ہک تیڈی مونجھ ہاں کوں کھا گئی اے

ڈوجھا ساکوں بخار ماری گئے

یاد کر کر جیندے پئے ہاسے

ساکوں حامد وسار ماری گئے

__________________________________

ہجر ستاوے مونجھ تہاڈی اکھیں نال ڈکھاوے

اینجھی  عید  خدا نہ  شالا  اگلے سال ڈکھاوے

تیکوں ہسدا وسدا ڈیکھ تے چپ کر بہندے کملا

کیویں دل دے  ورقے کھولے اجڑیئے حال ڈکھاوے

جیویں کیویں نبھدی پئی اے پر دل ڈردا رہندے

کیا سدھ کینجھے ڈینہہ ہنڑ تیڈی مونجھ ملال ڈکھاوے

دنیا ساری ڈو رنگی ہے ایں تے نہ بھل پوویں

کھرے کھرے سودے کر تے کھوٹا مال ڈکھاوے

یار ملنڑ کوں چوکھی دیر اے ڈس ہاں جوگی میکوں

اے  کجھ  آکھ  دیوانی  رووے  اپنڑی  فال  ڈکھاوے

درداں ماری دیں اکھیں توں ہنجھوں تریم پوندیاں ہن

کہیں شادی تے کوئی جے کڈھ تے جوڑے لال ڈکھاوے

جئیں کوں اپنڑیں فن تے مانڑ ایں حامد سامھڑیں آوے

میڈے وانگ ہنجھوں دے سیک تے ڈیوے بال ڈکھاوے

__________________________________

غزل

چَڑھ چوبارے جیلھے بانگ اُداسی ڈیسی

مونجھیں دا جلاد اساکوں پھاسی ڈیسی

اپنڑی مَنگ کوں گِھن تاں ویساں کجھ سالیں تئیں

میکوں اتنی مُہلت کیناں ماسی ڈیسی

تانگھ دی تسبیح والا ورد بہوں اوکھا ہے

میں تاں جاگساں لیکن رات اُباسی ڈیسی

پہلے اُوندے روح دی شاہی حاصل کر توں

جسم دا قبضہ بعد اچ تیکوں داسی ڈیسی

ایہو سوچ تے اکثر چُنڈ وچ روندے بیٹھا

دِھی کوں ڈاج کیویں مِل دا چپراسی ڈیسی

اکھ دی بارش رحمت جانڑ تے پیتی آنداں 

رب سئیں ہک ڈینہہ میکوں درد شناسی ڈیسی

نوکری شوکری دے وچ  حامد کجھ نی رکھیا

بالیں دے گل چھیکڑ دول میراثی ڈیسی

__________________________________

وصل  دا  فیصلہ  نی  تھی  سگدا

اے   پرندہ   رہا   نی   تھی   سگدا

پانڑی  جتنا  وی  طیش  وچ  آوے

ناخدا   تاں   خدا  نی  تھی  سگدا

پہلے میں وی ایہو  سوچیندا ہم

تو   کڈاہیں   بے   وفا   نی  سگدا

بھانویں شہہ رگ تےساڈی خنجررکھ

نال  تیڈے  نبھاہ  نی  تھی سگدا

ساکوں گھن گئی اساڈی خوش فہمی

تئیں جیہاں کوئی بیا نی تھی سگدا

ایندی فطرت دے وچ خطا جو ہے

آدمی   پارسا   نی   تھی   سگدا

زندگی صرف ہک دفعہ  ملسی 

پیار وی ڈو دفعہ نی تھی سگدا

جے تئیں حامد دے ساہ سلامت ہن

تیڈا  سر  بے  ردا  نی تھی سگدا

__________________________________

تیڈیاں اکھیں تیڈا رخسار و لب تخلیق کیتا گئے

ساڈا  دنیا  تے  اجڑنڑ  دا  سبب تخلیق کیتا گئے 

اے  آدم  زاد تیکوں  میں بنڑائے  می  بندگی  کیتے

تیڈے کیتے سنہڑپ دھرتی دا سب تخلیق کیتا گئے 

انویں تاں ساری خلقت رب دی قدرت دا کرشمہ ہے

مگر ہک شخص ہے جینکوں عجب تخلیق کیتا گئے

لکھاریں اوندے چہرے دی جھلک ڈٹھی ہوسے پہلے

ول  اوندے  بعد  اے  سارا  ادب  تخلیق  کیتا گئے 

محبت دی ایں منڈی دا میں او مزدور ہاں حامد

جیندے  کیتے  دیوانے  دا  لقب  تخلیق  کیتا  گئے

__________________________________

غزل

ظالمیں  کوں  نہ  ڈھیل  ڈتی گئی

ساڈے اکھیں کوں جھیل ڈتی گئی

ڈکھ دے پینڈے  ودھا ڈتے گئے ہن

سکھ  دی  مدت  قلیل  ڈتی  گئی

بیا  کیڑھے  محل  ماڑ  ہَن  ساڈے

ہِکا  جند   ہئی   علیل   ڈتی  گئی

وصل دے معاملےمیں حِرصی ہم

کیوں جو طبیعت بخیل ڈتی گئی

ساہ نمانڑاں  تہوں تاں ڈھاندا رہ

تنگ  روح دی  سفیل  ڈتی گئی

عمر   ساری  مسافری   وچ  ہیں

اے  سڑک  وی  طویل ڈتی گئی

ساڈی حَامد اوں یار  پاڑ پٹی ہے

جیندے  حق وچ دلیل ڈتی گئی

__________________________________

غزل 

جیویں گزرے گزاری رکھدے ہیں

یار سدھ بدھ تاں ساری رکھدے ہیں

ہر خسارے تے فیصلہ کیتے

کم محبت دا جاری رکھدے ہیں

حسن فطرت دا ڈو گنا ودھدے

کجھ کبوتر اڈاری رکھدے ہیں

زہر ڈیندے تاں یار بسم اللہ

یاری رکھدے تاں یاری رکھدے ہیں

نال ہووے تاں ول وی نکھڑنڑ دا

خود تے ہک خوف طاری رکھدے ہیں

لوڑھ کیڑھی ہے کہیں وی دشمن دی

آپ کوں آپ ماری رکھدے ہیں

ہتھ جے رکھنڑیں قرآن تے ڈھولا

آ پچھے واری واری رکھدے ہیں

توں وی حامد بھروسہ کر سگدیں

بے وفایاں وساری رکھدے ہیں

__________________________________

تنگ دستی خراب کیتا ہے

اپنڑی ہستی خراب کیتا ہے

توں ستارہ ہیں آسمانیں دا

تیکوں پستی خراب کیتا ہے

تیکوں تیڈا شعور گھن لتھے 

ساکوں مستی خراب کیتا ہے

مہنگا ہک وار کھڑ تے رو گھندے

چیز سستی خراب کیتا ہے

پہلے وانگوں نی حسن دی دیوی

گھر گھرہستی خراب کیتا ہے

عاشقی دے نشے وی حامد سئیں

میکوں دستی خراب کیتا ہے

__________________________________

غزل 

قرب یاری دی تانگھ مُک گئی اے

ہُنڑ بِھکاری دی تانگھ مُک گئی اے

تیڈیاں تانگھاں تنگھیندیں ڈینھ چڑھ گئے

رات  ساری دی تانگھ مُک گئی اے 

اج   محبت   وی   ہار   آئے   اپنڑی

اج جواری دی تانگھ مُک گئی اے

لاش گھر  آئی  اے بڈھڑے بابے دی

دھی کنواری دی تانگھ مُک گئی اے

تیکوں   پردیس   راس   آئے  حَامد 

اِتھ کچہاری دی تانگھ مُک گئی اے

__________________________________

غزل 

رہ  رہ  جَھٹکا   ضمیر   کوں   لگدے

توں وی بُھل گئیں فقیر کوں لگدے

اینجھیں  حالیں  قبر تونڑی پہنچاں 

ڈر   پیا   منکر   نکیر   کوں   لگدے

میں جے سینے دے پھَٹ بھرنڑ بہنداں

زنگ  سنگدل  دے  تیر کوں لگدے

جیڑھی رنگ پور دے وچ اداسی ہے

کھیڑے  گھن  گئین ہیر  کوں لگدے

بادشاہ دیاں  اکھیں  ڈسیندیاں ہن

نئیں   بچیندا   وزیر    کوں   لگدے

ول  محبت دے  رنگ پھٹ  ویسن

ول   ابالا   پیا   کھیر   کوں   لگدے

میڈی  رَت  دی  تاں  خیر ہے لیکن

دانگ   تیڈی   زنجیر   کوں  لگدے

__________________________________

غزل

وہندے دریا کوں جے جِھک لگے

ساڈا لاشہ کتھائیں بھِک لگے

پہلی پوڑی تے روندا بیٹھیں

زخم ہالی تیکوں ہِک لگے

کیا کرے جینکوں پردیس وچ

 وی ملاقات  دی  سِک  لگے

تیکوں ڈٹھم تے ول جی پیاں

اے تیڈا ٹونڑاں ہک ٹِک لگے

گھٹ نی کیتی تساں دوستو

روگ ساکوں وی مہلِک لگے

__________________________________

غزل 

سُنڑ میڈی گالھ سُنڑ چھوڑ ڈے

اُوندے گاونڑ توں گُنڑ چھوڑ ڈے

اپنڑیں پیریں دے چھالے تاں ڈیکھ

اوکھا  رستہ  نہ  چُنڑ  چھوڑ ڈے

یار جو کیتے نیت اُوندی

توں کہیں کوں نہ پُنڑ چھوڑ ڈے

عشق اُوکھا کریسی مٹھا

لا نہ جندڑی کوں گھُنڑ چھوڑ ڈے

ہالی ویلھا ہے حامد میکوں

چھوڑنڑاں ہئی تاں ہُنڑ چھوڑ ڈے

__________________________________

غزل 

سجنڑ پوھلے تے ڈکھ نزدیک تھیندے

اساڈے نال اے وی ٹھیک تھیندے

محبت دی اے تند ترٹے نہ شالا

اے دھاگہ ڈھیر جو باریک تھیندے

اساڈی گالھ دی کوئی اوقات کوئی نی

تساڈا حکم لوھے لیک تھیندے

اساں خوددار ہیسے پیار نہ ڈے

اے لہجہ وی اساں کنڑ بھیک تھیندے

میڈی حالت کوں حامد ڈیکھ پچھدے

اے کیڑھے ملک دا وسنیک تھیندے

__________________________________

          ( کوئی  سوجھل ہے ) 

ہک شعر شعور دا سوجھل ہے

جیندی ہر لو چوں

ادراک دریچے کھلدے ہن

جیندیاں غزلاں روح کوں رنگ ڈیندین

جیندے مصرعے مصری وانگوں ہن

جیندیاں فکراں وہندا پانڑی ہن

جیندا ہر قطرہ

ساول دیاں شانداں ڈیندا ہے

کئی ادب دے بوٹے لیندا ہے

اے سارے ونڑ 

ہک ڈینہہ وسبے کوں چھاں ڈیسن

اے پاندھی فکر دے قافلے دا 

جیندا ہر ہک  قدم اگوہاں ہے

جئیں راہ دی ڈک تھل نئیں ڈٹھی

ہیں تانگھ دے وچ

ہک ڈینہہ ماء بولی سکھ لہسی

اوندی کوشش کوں اوندی کاوش کوں

 رب رنگ لاوے

جیڑھی ساڈی اکھ اچ رہندی اے

اے اوں تصویر دا سوجھل اے

بے انت فقیر دا سوجھل اے

اے ظرف ضمیر دا سوجھل اے

ہک شعر شعور دا سوجھل ہے

__________________________________

جے ویندیں اتنی منت لا ذرا آس دے ڈیوے بال گھناں

ول ملنڑ دا آسرا ڈے دل کوں ایویں جھٹ کھن یار وندال گھناں 

ایں لمحے کوں کر قید سجنڑ میں اکھیاں دا نور اجال گھناں

چلو ڈیکھ تے یاد تاں کر بہسوں چھک فوٹوں تیڈے نال گھناں

__________________________________

ڈوہڑہ 

جیڑھے ڈو نیناں رل جوڑیئے ہن او سنگ متوالے نئیں تروڑیے

نتاں کیڑھے  قہر غریبیں تے ڈس پیر دے چھالے نئیں تروڑیے

تیڈی  حامد  یار   غلامی   دے  ہن  گل  کٹمالے نئیں تروڑیے 

تونڑیں پنجواں سال لگا ویندے تئیں مونجھ دے تالے نئیں تروڑیے

__________________________________

جیویں  بندہ  کہیں  وی  صورت وچ اسمان لہا نی سگدا

ایویں مونجھ دے دانگ کوں میں میڈی جند جان لہا نی سگدا

ایں دھرتی تے رب کوئی ڈوجھا قرآن لہا نی سگدا

میں حامد اپنڑی امڑی دے احسان لہا نی سگدا                            

__________________________________

ڈوہڑہ 

تیڈے واسطے چن دی چاننڑی ہئی ساڈے کانڑ اندھارے لتھے

ساڈے  عِجز  دی  یار  کھجوراں  توں پھل سود بوھارے لتھے

تیکوں ٹردا  ڈیکھ  کے غیراں  سنگ پئے جگر اچ

   آرے  لتھے

چلو  حامد  آپے  چھوڑ  گیائیں  ساڈے  سر توں

   بارے لتھے

__________________________________

ڈوہڑہ 

تھی سگدے میڈے وانگ کوئی تیڈا دست شناس نہ ہووے

میں ول وی  تیڈا دم بھرساں تونڑیں تن تے ماس نہ ہووے

اے ممکن ہے ساڈے جیندے جی تیکوں اے احساس نہ ہووے

توں  حامد   زمزم   گھن  آویں  پر  میکوں  پیاس

 نہ ہووے

__________________________________

حال   نہ   پچھ   مزید  کیویں  تھئی

میڈی  حسرت  شہید  کیویں تھئی

باجھ  یاریں  دے  جھٹ نہ لنگھدا ہا

باجھ سجنڑاں دے عید کیویں تھئی

__________________________________

کون آہدا ہے پانڑی دے نال پتھر پاش نی تھیندے

 ساڈے  مونجھے مونجھے چہرے تہوں خوش باش نی تھیندے

اللہ سوہنڑاں میڈے سکھ وی تیڈی جھولی پاوے

اماں میڈے کولوں تیڈے ڈکھ برداش نی تھیندے

حامدمجید

__________________________________

اوندی وستی ہے اوندی وستی دا ہر کوچہ رج رج گھمسوں کائناں سمھسوں

دل بے ترتیب دی ڈھولک تے ول دھم دھم دھم دھم دھمسوں کائناں سمھسوں 

جڈاں پی بہسوں مے مونجھ والی پچھے نعرے مار تے جھمسوں کائناں سمھسوں 

اج رات تاں حامد پیر تیڈے اساں نال اکھیں دے چمسوں کائناں سمھسوں

__________________________________

اللہ معاف کرے انہاں سجنڑاں توں جیڑھے صاحب ضمیر نہ ہوون

جیڑھے رشتے تروڑ تے ویندا پئیں متاں ول کھنڈ کھیر نہ ہوون

جتی حوصلے اندر ہن ساڈے تیڈو اتنے تیر نہ ہوون

دل آکھی حامد روونڑ کوں پر اکھ وچ نیر نہ ھوون

__________________________________

ڈوہڑہ 

توں آگئیں تاں ہنڑ مونجھ والے شَر مُک گئے ہن ڈر مُک گئے ہِن

ہُنڑ کوئی  ورداساں ناں گھنسے ذَر مُک  گئے ہن ڈر مُک گئے ہِن

تیڈے روگی حامد ماس اپنڑاں چَر مُک  گئے ہن ڈر مُک گئے ہِن

میڈےذہن توں وپرے نکھنڑنڑدےمَرمُک گئے ہن ڈر مُک گئے ہِن

__________________________________

رنگ پیار  تیڈے دے راس جو آئے رنگ رچدے گئے اساں نچدے گئے

تیڈی سک دے بھانبھنڑ سینے وچ جڈاں مچدے گئے اساں نچدے گئے

ساڈے بُسے گھنگروں پیراں وچ جیویں جچدے گئے اساں نچدے گئے

ساڈے  ساہ  ہن  حامد  سُولی  تے  ساہ  بچدے  گئے اساں نچدے گئے

__________________________________ 

ڈوہڑہ 

تُوں حال اَساڈے سنڑ بیٹھیں نوہی سمجھیئے ڈکھ مزدوریں دے

کر  یاد وطن  کوں  ہر ویلھے  ہنجھوں  ویہہ  پوندن   مجبوریں دے

رب  ڈاڈھا  اے  حامد کیا آکھوں کروں شکوے کیا   دستوریں دے

ڈو  وقت  دی  روٹی نئیں  ڈیندا کھڑا لالچ ڈیندے   حوریں دے

__________________________________

اج ڈیکھ  کے کونج اسمان اُتے تیڈے گھر دے پھیرے یاد آگئے

یاد آگئی جھوک دی ہر رونڑک ساکوں وسدے دیرے یاد آگئے

کوئی شخص جہان تے جیندا  تیڈے چم چم   پیرے یاد آگئے

جنھاں  حامد  ساکوں  رج   لٹیا  اے  او  لوک   لٹیرے یاد آگئے

__________________________________

ڈوہڑہ 

جڈاں جوبن ہئی پُھل بوٹیں تے رنگ رخ دا سرخ اناری ہئی ساڈی یاری ہئی

ہَن  شوق  دے شعلے  سینے وچ اُوندی دل تے خود مختاری ہئی ساڈی یاری ہئی

اوندے  کجلے  حامد  من چِھکویں اُوندی اکھ نہ ہئی کوئی آری ہئی ساڈی یاری ہئی

ساکوں  سُدھ  نہ  ہئی  اے شوق دی پنڈھ سَاڈے ہینڑیں سر توں باری ہئی ساڈی یاری ہئی

__________________________________

گھر وچ  چودھار  اُداسی  ہے ڈھہہ پوندے ہِن تھاں مونجھ کنوں

وَنڑ مونجھے پکھڑو مونجھے ہِن نہیں کرکدا پیا کاں مونجھ کنوں

نی پینگھ رسائی کئی مُدتیں توں نت سیک ڈیوے چھاں مونجھ کنوں

ہُنڑ حامد جلدی گھر ڈو ول نتاں نکل پوسی  ہاں مونجھ کنوں

__________________________________

ہک  لحظہ  اکھ جڈاں لگدی یے نت مونجھ  متام          نظردے

ہر    پاسے   دہاڑاں    پٹکے   ہن    ہر   جاہ   کہرام         نظردے

تیڈارخ اقدس میکوں خوابیں وچ میڈی جندہرشام نظردے

تیڈی مونجھ  روائےایں حامد کوں ہنڑ کھلنڑ حرام نظردے

__________________________________

رنگ پیار  تیڈے دے راس جو آئے رنگ رچدے گئے اساں نچدے گئے

تیڈی سک دے بھانبھنڑ سینے وچ جڈاں مچدے گئے اساں نچدے گئے

ساڈے بُسے گھنگروں پیراں وچ جیویں جچدے گئے اساں نچدے گئے

ساڈے  ساہ  ہن  حامد  سُولی  تے  ساہ  بچدے  گئے اساں نچدے گئے

__________________________________

ڈوہڑہ 

اے  غربت  تیڈا   ککھ  نہ  رھے  نت  گھمنڑ  گھیر   ڈتونی

ساڈے  پلکیں  خواب  ہن خوشیاں دے منہ منٹ  

ءچ پھیر ڈتونی

ڈکھ  اے   ہے   یار  رقیباں  نوں  ککراں   توں   بیر      ڈتونی 

ساڈی شارک جوگی جندڑی کوں ڈکھ حامد سیر   ڈتونی

__________________________________

ول حاضری  تھئی اے  روضے  تے  ہک کرم  نوازی ول  تھی گئی بھل بھل تھی گئی

احساس ہے اپنڑیں جرمیں دا تہوں رو رو پپلی شل تھی  گئی بھل بھل تھی گئی

اینجھے  کرم  دے بادل  آن  وسیئے ہے ہر پاسے جل   تھل تھی گئی بھل بھل تھی گئی

لج  پرور  یار  دا لڑ  پکڑیم  میڈی  حامد مشکل حل  تھی  گئی  بھل  بھل  تھی  گئی 

__________________________________

Related More Posts

__________________________________

>> Shuja Abadi History in urdu

>>Shakir Shuja Abadi Dua

>>Shakir Shuja Abadi Two Line Poetry

>>Shakir Shuja Abadi Famous Poetry 

>>Shakir Shuja Abadi Poetry Books Pdf Free Download

>>Shakir Shuja Abadi Life Story

Who is shakir shuja abadi?

Shakir shuja abadi is alive or not?

Shakir shuja abadi contact number?